صحنه تئاتر برای من تنها محل اجرا نیست؛ آزمایشگاهی زنده است که در آن، با هر همکاری، درس‌های تازه‌ای از زندگی و هنر می‌آموزم. هر پروژه‌ای فرصتی است برای خلق جهانی مشترک، جایی که ایده‌ها و احساسات
ما در هم می‌آمیزد تا اثری ماندگار خلق شود.

با کارگردانان بزرگ کار کرده‌ام و این موهبتی بی‌نظیر بوده است. هر کدام از آنها به من آموختند که هنر، فراتر از اجرای متن است؛ هنر، دیدن نادیده‌هاست. آنها بهمن یاد دادند که چگونه در سکوت بین دیالوگ‌ها هم حرف بزنم، و چگونه با تمام وجودم به شخصیت‌ها جان بدهم.

همکاری با بازیگران برای من همچون نواختن سمفونی‌ای منحصر به فرد است. وقتی روی صحنه چشم‌درچشم می‌شویم، انرژی‌مان در هم می‌آمیزد و لحظاتی جادویی خلق می‌شود که تنها در همان لحظه و با همان ترکیب افراد ممکن است. ما به یکدیگر اعتماد می‌کنیم، از هم الهام می‌گیریم و گاهی بی‌آنکه حرفی بزنیم، تمام داستان را روایت می‌کنیم.

این مسیر همکاری‌ها به من نشان داده که هنر واقعی زمانی متولد می‌شود که خودمان را فراموش کنیم و تماماً در خدمت اثر باشیم. هر کارگردان بینش جدیدی به من بخشیده و هر همبازی، آینه‌ای شده است تا جنبه‌های ناپیدای وجودم را کشف کنم.

امروز با افتخار می‌گویم که هر یک از این همکاری‌ها، حلقه‌ای زرین در زنجیره هنری من بوده‌اند. آنها نه تنها هنرمند بهتری از من ساختند، بلکه انسانی عمیق‌تر و حساستر به من آموختند که باشم